Aan al het goede komt een einde!
** Nieuwe foto's staan in de mappen Nambie enKaapstad op www.picasaweb.google.com/sabinesamsom **
Na Windhoek zijn we in een keer doorgereden naar Etosha, een fantastisch wildlifepark in het noorden van Namibie. Het park is kurkdroog en daarom zijn de dieren gedwongen zich vaak te laten zien bij de waterholes, waar wij vanuit de auto perfect zicht op hadden. Zo hebben we 3,5 dag rondgereden in het park van waterhole naar waterhole. Drinkende giraffen (beentjes wijd, nekkie naar beneden en drinken maar!) met daaromheen zebra's en spingbokken, weer veel olifanten en als klap op de vuurpijl een leeuw van dichtbij! En tussendoor heerlijk aan het zwembad gelegen (het is zeker niet alleen maar koud hier)
Onderweg naar Swakopmund zijn we gestopt bij Brandenberg waar we de muurtekening van 'the white lady' hebben bekeken. Duizenden jaren oud. Heel indrukwekkend als je er van houdt waarschijnlijk, wij hebben vooral genoten van de wandeling er naartoe.
Swakopmund is de adventurestad en beachtown van Namibie. Helaas hing er hier een dik wolkendek en nodigde het stranddaarom niet uit. Wij hebben het gehouden bij een uurtje crossen op een quadbike. Heerlijk crossen in een grote zandbak!
Sossusvlei was de volgende zandbak die we bezocht hebben (Namibie is eigenlijk een heel grote zandbak) Zandduinen. Heel bijzonder hoe ze zo waaien keer op keer. Veel duinen ontzettend hoog en bijna allemaal met een scherpe lijn bovenop. Hier hebben we 2 nachten geslapen; gerend door het rode zand van de duinen en wederom gerelaxt bij het zwembad.
Laatste Namibische stop was de Fish River Canyon- de op eennagrootste canyon ter wereld. Honderden km2 oppervlakte. Prachtige uitzichten, hoewel je nergens echt een beeld krijgt van de werkelijke grootte van dat ding.
Via een stop in Springbok (ZA) naar Kaapstad gereden. De Tafelberg zie je al van verre liggen (en prompt reed Sabine verkeerd-helemaal afgeleid) Wat een superstad! Prachtig gelegen tussen de Tafelberg en de Atlantische Oceaan, aardige mensen en heel veel te zien en doen.
Robbeneiland bezocht. Heel indrukwekkend met 2 fantastische gidsen waarvan 1 ex-gedetineerde is uit de tijd van Mandela. Mandela's cel bekeken en genoten van de zeehonden en pinguins daar. (Er zijn lelijker plekken om opgesloten te zitten)
De dag erna met de gondel omhoog, de Tafelberg op.Geweldig uitzicht over de stad en nadat we daar lang genoeg naar gekeken hadden zijn we naar beneden gewandeld/ geklommen. Vooral respect voor de mensen die 'm omhoog lopen, wij hebben al 3 dagen spierpijn van de tocht naar beneden!
Verder lekker gegeten en Zuid-Afrikaanse wijntjes gedronken en rondgetourd door de stad en directe omgeving.
Maandag hebben we Kaapstad verlaten om een stukje wijnroute mee te pikken. Naar Franschhoek gegaan waar wij 3 wijnproeverijen gedaan hebben. Daarna nog heerlijk uit eten om vervolgens uitgevloerd naar bed te gaan. Geen druppel wijn hebben weuitgespuugd en dan hakken die 14 verschillende wijntjes er uiteindelijk best in.
Dinsdagochtend voor dag en dauw vertrokken richting Gansbaai- witte haaien gebied! Al 10 jaar Sabines grote droom; in een kooi tussen de Great Whites. En we hebben het gedaan. Het water was 13 graden, koud met een enorm grote K! Maar wat fantastisch, zo groot, massief en snel als die beesten zijn. Vanuit de boot zag je ze ook steeds met die grote bekken boven het wateroppervlakte uitkomen. We hebben genoten!
Na de trip zijn we teruggereden richting Franschhoek, eindpunt Stellenbosch. Daar zitten wij nu te wachten tot we straks uitgebreid uit eten gaan. Onze tipgever uit Nederland vertelde erbij dat het sterrenniveau is, dus we hebben er zin in!
Morgen laatste dag, waarschijnlijk rijden we naar Kaap de Goede Hoop en morgenavond om 12 uur stappen we op het vliegtuig naar NL.
Dit keer definitief, geen verlengingen meer, maar braaf aan het werk en de sollicitaties. En.. we hebben er zin in. 5 maanden lang hebben we elke dag genoten, maar dan is het ook mooi geweest. (En bovendien is het geld op, haha)
We gaan weer genieten van ons sociale leven met vrienden en familie, met een kopje thee (of wat anders) op de bank hangen, fietsen i.p.v. auto-, bus- en vliegreizen (10.000 km gereden in Afrika) verder klussen in ons huis. We hebben alweer zoveel grote en kleine plannen gemaakt dat we ons zeker niet gaan vervelen!
Bedankt voor het lezen van onze verhalen en voor het plaatsen van reacties, we vonden het erg leuk om te lezen!!
** Nieuwe foto's staan op www.picasaweb.google.com/sabinesamsom**
Van Galapagos tot WK finale
** Heel veel nieuwe foto’s staan op www.picasaweb.google.nl/sabinesamsom **
We hebben een tijdje weinig internet tot onze beschikking gehad en waren daarnaast erg druk met genieten. Hierbij wel een complete update, dus een lang verhaal en veel foto’s voor de liefhebbers.
Na de Galapagos zijn we verder gaan reizen over het vasteland van Ecuador- hoewel wel in een wat lager tempo. Nadat we landden op Guayaquil zijn we meteen in de bus gestapt naar Montanita, een plaatsje aan de kust. Hier hebben we een paar dagen genoten van zon en bewolking, zee, strand en een grote variatie aan cocktails.
Vlakbij dit plaatsje zijn we humpback whales gaan kijken. We waren zeer vroeg in het seizoen waardoor we er maar een paar hebben gezien. Maar die paar waren wel de snelsten die vanaf Antarctica gearriveerd zijn! Helaas hebben we ze niet achteruit zien jumpen, maar die grote staart boven het water blijft leuk.
Oude bekenden Daan en Regina (uit Nicaragua) waren tijdens NL-Denemarken in Quito en wij zijn hen daar gaan opzoeken. Na een busrit van –wat wij dachten- 10 uur kwamen we 16 uur later aan. Gauw naar bed en de volgende ochtend om 6.30 uur zaten we met een gezellig groepje Nederlanders voor de tv, inclusief bier en chips! Helaas is Quito redelijk fris en waren we daarom niet echt uitgedost in oranje- zie foto..
Na de wedstrijdzijn we naar de evenaar geweest om daar allerlei proefjes te doen en zo te ondervinden dat je minder sterk bent op de evenaar en je evenwicht ook echt anders is dan een meter naar links en naar rechts. ’s Avonds met Daan (zieke Regina lag helaas in bed) gaan eten en borrelen. Erg leuk om mensen te spreken die je een stuk beter kent dan “hoi, doei, waar ben jij allemaal geweest?”
Na Quito zijn we nog een keer naar het Andesgebergte gegaan, Quilotoa-loop. Hier hebben we, wederom op hoogte, rond het kratermeer gewandeld, mooi!! ’s Nachts steenkoud, zelfs met een houtkachel op de kamer. Einde Ecuador en tijd om terug te vliegen naar Colombia.
De tussenlanding in Bogota vonden wij een mooi moment en die stad snel te gaan verkennen. Leuk om daar een uurtje rond te lopen, hoewel niet heel erg bijzonder. We kunnen 15 argumenten geven waarom we de volgende vlucht hebben gemist maar uiteindelijk was het toch echt (domme) eigen schuld. En dan die superaardige Colombianen, die zetten je gratis een paar uur later op de volgende vlucht naar Santa Marta in het noorden van het land!
In Colombia weer onze oude stek Taganga opgezocht waar we wederom overheerlijke steak bij de Nederlandse kok daar hebben gegeten. Volgende ochtend weer om 6.30 uur voor de tv, NL-Japan , dachten we. Na 45 minuten rondgelopen te hebben gaf Sabine het op en is teruggegaan naar het hotel. Wim heeft uiteindelijk nog de 2e helft kunnen zien. In Colombia bleken verkiezingen waardoor voetbal niet op het normale net werd uitgezonden, maar alleen op pay tv, wat ze bijna nergens hadden. Jammer van de wedstrijd, wel lekker vroeg opgestaan voor een lekker lang stranddagje in de woestijnregio- waar het zelden regent- behalve toen wij er waren!
Na lang dubben, nog steeds een beetje “reismoe”, zijn we toch de “echte” woestijn van Colombia gaan verkennen in het uiterste noordoosten. Erg leuke dag gehad, bij een gigantische zoutberg gestopt en door het rode zand van de woestijn gelopen. ’s Avonds in het hangmat op het strand gekropen om ons laatste nachtje Zuid Amerika in te gaan. (Heerlijk geslapen overigens) Om 3.30 uur ging de wekker omdat 15 minuten later het enige vervoer naar de bewoonde wereld ging en wij naar het vliegveld moesten om naar Curaçao te vliegen.
Heerrrrlijk Curaçao! Het was eerste even gedoe om een overnachting te vinden. Wij dachten die dure hotels buiten het hoogseizoen een flink lagere prijs te kunnen vragen, maar zij redeneren andersom: “Je bent hier nu gestrand op dit eiland, dokken zal je”. Uiteindelijk voor een prima prijs een appartement op loopafstand van Mambo Beach kunnen vinden.
4 dagen fantastisch weer. Genoten van eindelijk een bloedhete zon, wit strand, zwembadblauw water en.. 'Nederlands' eten!! Filet americain, jongbelegen kaas, drop, lekker brood en carpaccio gingen er in als taart.
Op Mambo Beach kwamen we Roos (oudklasgenoot van Sabine) en haar zus Stanneke tegen met wie we de volgende dag een auto hebben gehuurd om het eiland te verkennen. Erg gezellig en zo mogelijk nog mooiere stranden en blauwer water dan Mambo Beach gezien. En de flamingo's die we op de laatste dagen in Colombia gemist hebben hebben we hier alsnog gespot!
NL- Kameroen gekeken op Mambo Beach waar wij (voor de insiders) een skiweekend-reisleider en collega van Job tegenkwamen. En natuurlijk Willemstad bezocht met z’n gezellige gekleurde huisjes. Op zondagochtend waren we eigenlijk nog helemaal niet klaar om weg te gaan, maar de (shop)plicht riep.
Nog 2 dagen doorgebracht in Miami/ Fort Lauderdale waar wij 2 malls goed van binnen bekeken hebben en nog een ochtend heerlijk aan het hotelzwembad doorgebracht hebben. NL- Slowakije gekeken op de hotelkamer. Niet heel speciaal, hoewel wel leuk met studiocommentaar van Ruud Gullit!
Toen zat deel 1 van onze reis er op en was het tijd voor de vlucht naar huis. We hadden er heel veel zin in, en dat had er natuurlijk deels mee te maken dat onze droombestemming Afrika nu heel dichtbij kwam!
Op Schiphol stond een welkomstcomité ons op te wachten. Ouders, zus en kinderen, heel leuk! Daarna in een sneltreinvaart kleding gewassen, nieuwe spullen thuis opgehaald en opa bezocht in het AMC. ’s Avonds gebarbecued op de steiger bij Wims ouders met broer, zussen en ouders- heerlijk weer en heerlijk gegeten. Bedankt voor de leuke avond!
Heel maf om de volgende ochtend in de good old Zuidtangent te stappen naar Schiphol en daar, na lange tijd, weer bekenden tegen te komen en ‘m meteen weer te smeren. Met KLM in 11 uur in een 777 (yes, eindelijk!) naar Johannesburg gevlogen.
De eerste dag hebben we pretpark Sun City bezocht waar wij niet heel veel aan vonden. Vooral omdat het een fantastisch groot waterpark heeft maar in het “winter”weer was dat niet echt uitnodigend. WelHEEL leuk de kwartfinale daar gekeken met veel Brazilianen. (Dit keer met commentaar van Ruud Krol- alleen zijn poging tot Engels commentaar is al een geweldige ervaring op zich)
Volgende dag safari-time in Pilanesberg. Neushoorns, giraffen, leeuwen, zebra’s, gnoes- we waren al lekker op weg met de 'bezichtigingen'! Volgende dag meteen door naar Botswana (we reizen van Johannesburg naar Kaapstad- “bovenlangs” dus voornamelijk door Botswana en Namibië)
In Botswana hebben we ontzettend veel kilometers gereden, alvast met het idee dat we misschien een omweggetje moesten gaan maken i.v.m. de finale in Johannesburg. De eerste “echte” stop was in Maun om vanaf daar de Okavango Delta te bezoeken. ’s Werelds grootse binnenlandse delta. Dit is een locatie waar je serieus geld kunt besteden door vluchten te nemen en in $ 800 lodges te slapen. Wij hebben het gehouden bij een tochtje over de delta in een mokoro (uitgehakte boomstam) Ontzettend relaxed!
In Maun was het semi final time en we kennen allemaal de uitslag. Wat een feest, wederom met een groep Nederlanders. Na de wedstrijd was onze nieuwe reisplanning definitief, zo’n unieke ervaring laat je niet voorbij gaan als je zo “dichtbij” bent.
De tocht van Maun naar Kasane in het noordoosten was erg leuk met een dierentuin langs de weg. Struisvogel, giraffe met een kleintje en olifanten direct langs de weg, geweldig!
In Kasane zijn we bij aankomst meteen in een bootje gestapt voor een tochtje door Chobe River Front. Aan het einde van de middag komen veel dieren naar het water om te drinken en daar voeren wij met ons bootje. Onbeschrijflijk wat je daar ziet. Onder andere zwemmende en drinkende olifanten en gapende nijlpaarden . (zie foto's, die zeggen meer)
Twee dagen later zijn we daar om 5 uur ‘s morgens met een auto door het park gereden (koud!) en ’s middags hebben we weer die River Cruise gedaan. Elke dag is anders en dat hebben wij ook ervaren. Al onze dierenfoto’s in Botswana zijn in Chobe genomen, behalve die van de dieren langs de weg. De dag tussen de boottochtjes in hebben we een uitstapje naar Zimbabwe gemaakt om vanaf die kant de Victoria Falls te bekijken. (De andere kant is te zien vanaf Zambia) Mooie uitzichten op de imposante watervallen en de Zambezi-rivier (Patries- je woont echt in een fantastisch mooie straat!)
Na de Victoria Falls zijn we 1 nachtje teruggekeerd naar Kasane in Botswana om vervolgens 2 dagen keihardgas te gevenrichting Johannesburg. Totaal niet in de richting die we op zouden gaan, maar een WK-finale is zo uniek- daar willen we bij zijn! En zo stonden we 2 dagen later voor Soccer City zonder kaarten. En we waren niet de enigen. Een tijdje stonden we daar met buikpijn, maar toch is het gelukt om binnen te komen voor een acceptabele prijs. Precies toen de openingsceremonie (of sluitingsceremonie) begon zaten wij op onze plekken. We hebben genoten!!! Van de ceremonie, de belevenis, alle mensen met wie we in het stadion waren (Maxima, Mandela, 2 meiden die we in Botswana al gezien hadden zaten bij ons in het vak, goede bekende Robert zat 2 vakken naast ons, ING Theo Pouw met Danny Lukassen van afstand gezien en Johnny & Dinand) Het resultaat is bij ons allemaal bekend, ontzettend jammer dat het zo gelopen is, maar ondanks dat: Deze geweldige ervaring neemt niemand ons meer af! De dag na de wedstrijd zijn we in de auto gestapt, dwars door Botswana, richting Namibie. Hier staat nog veeeel meer leuks op het programma.
Over 2 weken vliegen we vanaf Kaapstad naar huis. Donderdagochtend 29 juli staan we op Schiphol! Mischien voor die tijd nog een update (weinig internet hier) en anders tot dan/ gauw!
Galapagos!!!
*** Foto´s staan op www.picasaweb.google.com/sabinesamsom***
Morgen verlaten wij de Galapagos-eilanden waar we een kleine 2 weken gebivakkeerd hebben. Wat een prachtige eilanden, echt niet normaal.
Eerst 8 dagen op een cruise waar we het ontzettend getroffen hebben met de boot, de gids en de medereizigers- allemaal jonge backpackers waaronder 2 grappige meiden uit Ijsland. En Ijslanders in het wild tegenkomen is bijna net zo bijzonder als het wildlife hier ,-)
Elke dag andere eilanden bezocht, wandelen langs de dieren, zwemmen met de dieren, genieten van de geweldige uitzichten en verschillende kleuren zandstrand (groen, rood, wit, zwart, bruin)
De meeste dieren zijn niet bang voor mensen, zo leuk! Leguanen op 10 cm afstand, snorkelen met zeeleeuwen die zichzelf in jouw duikbril zien en dat leuk vinden, pinguins kijken vanaf 3 meter. Een deel van de leguanen is geevolueerd tot marine-leguanen (onderwaterleguanen- hoe ze in het Nederlands eten weten we eigenlijk niet) die we ook tegenkwamen met snorkelen. Blauwvoet Jan van Genten (vogels) die onverstoord hun paringsdans blijven uitvoeren als je ze close up staat te bekijken.
Na onze cruise zijn we nog 3 dagen in Puerto Ayora gebleven, het stadje waar bijna alle permanente Galapagosbewoners leven (28.000 in totaal) Hier hebben we genoten van dingen die we al eerder gezien hadden; de reuzeschildpadden in het researchcenter, de babyhaaien ´s avonds in de haven en Sabine´s favoriet: de vismarkt. In deze kleine haven komen alle vissersboten aan met verse visdat op/ over een grote toonbank schoongemaakt en verkocht wordt. De restanten vis worden gevoerd aan de zeeleeuwen en pelikanen die hier in grote getale aanwezig zijn.
Vanuit Puerto Ayora zijn we 1 dag wezen duiken, op zoek naar hamerhaaien. En we hebben ze gevonden die supercoole hammerheads, in totaal ongeveer 25 stuks gezien! Deze haaien zien er best wel anders uit dan de meeste haaisoorten, met 2 grote ¨voelsprieten¨ aan de voorkant met aan de uiteinden hun ogen. Pittige duik- best wel koud water, enorm ruige zee en slecht zicht. Daar ga je dan, met sterke stroming daal je af het donkere haaienhol in, haha. (Helaas zijn haaien gewoon bang voor ons en zwemmen ze bijna altijd weg als ze je zien. Dat ze af en toe een surfer aanzien voor zeehond is sneu, maar duikers lijken niet op ander haaienvoer en een attack op een duiker wordt dan ook zelden gemaakt)
De camera heeft een beetje kuren dus helaas geen foto´s van de hammerheads dichtbij..
Woorden kunnen bij lange na niet omschrijven wat wij allemaal meegemaakt hebben de afgelopen tijd. Foto´s werken vast iets beter!
Colombia en Ecuador
Vanuit Cartagena, Colombia, zijn we met de bus verder gereisd naar Santa Marta, aan de noordkust. In een buitenwijk van dit plaatsje hebben we nog een heerlijk dagje aan het zwembad van het hotel doorgebracht en in gedachten het aantal Nederlanders geteld dat we in Colombia tegengekomen zijn. En wij maar denken dat we een land uitgekozen hebben waar ¨niemand¨ naartoe gaat. NOT.
Vanuit Santa Marta, via Bogota, naar Quito- hoofdstad van Ecuador- gevlogen. Dan stap je ´s avonds uit in een stad die weliswaar op 15 km afstand van de evenaar ligt, maar ook op 3.000 meter hoogte. Die temperaturen zijn onze Caribische lichamen niet meer gewend, haha!
Eerst hebben we een hele dag besteed aan het bezoeken van touroperators om een trip naar de Galapagos-eilanden te boeken. En gelukt! We hebben mazzel, het is laagseizoen (tijdens onze hele reis vrijwel overal, ideaal!) en dat betekent een goedkopere vlucht en een goedkopere boot. We vliegen 30 mei en stappen dan meteen voor 8 dagen op een boot. We bezoeken diverse eilanden en gaan het wildlife daar zowel boven als onderwater (snorkelen) goed bekijken! Daarna blijven we op eigen houtje nog 3 dagen langer en hopen dan een duiktrip te kunnen organiseren. Wij hebben 2 grote duikdromen daar; de walvishaai en scholen hamerhaaien.
Nadat we onze zaakjes geregeld hadden zijn we meteen doorgereisd naar Latacunga waarvandaan wij een tweedaagse beklimming van de Cotopaxi-vulkaan in het Andesgebergte hebben georganiseerd. Omdat de top op bijna 6.000 meter ligt is er een gletsjer op ontstaan. Flink ingepakt tegen de kou en gewapend met een pikhouweel en stijgijzers gingen we op pad.
Met de auto werden we tot 4.600 meter gebracht, tussendoor al een aantal keer gestopt om aan de hoogte te wennen. Vanaf de parkeerplaats zijn wij 200 m omhoog gelopen naar het station waar we sliepen. En die 200 pietluttige metertjes stellen heel wat meer voor dan in het vlakke Nederland, wat is dat anders op hoogte!
Bij het station geoefend met de stijgijzers en na het eten meteen naar bed gegaan want om 23 uur gingDE tocht van start. (Je moet voor 7 uur op de top zijn omdat het ijs anders smelt) Wim heeft iedereen op de slaapzaal op de inhoud van zijn maag getrakteerd - hoogteziekte! Gauw gaan slapen en gelukkig bleek hij zich na een uurtje slaap goed genoeg te voelen om wel van start te gaan. (Stoer!)
In het aardedonker op pad, samen met onze Australische medestanders, waarbij ons doel al snelbijgesteld werd. De top hadden we al uit ons hoofd gezet- de start van de gletsjer moest het worden. Na 4 uur zwoegen met hoofdpijn, misselijkheid en duizeligheid (ook Sabine kreeg last van hoogteziekte) bereikten we ¨onze¨ top. De bikkels van mannen zijn toen nog doorgegaan, de vrouwen zijn omgekeerd. Enorm balen, maar het ging echt niet meer.En wat heerlijk om te merken dat je klachten afnemen bij elke meter die je afdaalt.
Wimis op de gletsjer geweest tot na zonsopgang en heeft daar een paar mooie kiekjes geschoten!
Een ervaring rijker en een illusie armer(volgende keer echt langer op hoogte verblijven voordat we zo´nexpeditie ondernemen) zijn we naar Baños afgereisd. Een supertoeristisch dorpje dat heel schattig an alle kanten omringd is door bergen en bekend staat om zijn natural hotsprings die verwarmd worden door de vulkanen.
Hier hebben wij heerlijk gebadderd en gerelaxed. Totdat we ons (vooral mentaal, haha) weerfit genoeg voelden om sportief te gaan doen. Mountainbiken stond op het program. Omdat we de avond ervoor iets te enthousiast aan de alcohol gezeten hadden zijn we volgende dag veel te laat van start gegaan en hebben we ongeveer 2/3 van de geplande tocht kunnen rijden omdat het donker werd. Ongeveer 40 km door de bergen, meestal downhill, soms pittig steil uphill- langs heel veel watervallen en mooie uitzichten. Leuk om te zien dat je door het hoogteverschil de vegetatie ziet veranderen terwijl je op je fietsje langszoeft.
Vanmorgen was het canyoningtime. Canyoning betekent hier abseilen door watervallen. Superleuk!!! De foto´s spreken voor zich.
Morgen met de bus naar Guyaguil om vanaf daar naar de Galapagos te gaan. Wij denken dat we daar met supermooie foto´s vandaan komen. Die zullen waarschijnlijk niet meer op deze site komen (= vol) maar we zullen een link in de tekst plaatsen waar ze te zien zijn.
Zitten we vanochtend trouwens te wachten voor de canyoning zien we CNN Español voorbij komen. De Pacaya-vulkaan in Antigua, Guatamala (waar wij ongeveer 2 maanden geleden naast het lava stonden) is uitgebarsten en heeft 3 mensenlevens geeist. Dan sta je toch even verbluft naar de tv te staren. Op zich staan we er niet van te kijken dat het gebeurt, maar dat we daar zelf zo kort geleden nog stonden, brrr.
Verder zijn we vrolijk bezig om onzereis naar Afrika voor te bereiden (nee, het is geen grapje, wat sommigen dachten) We beginnen in Johannesburg en eindigen in Kaapstad, maar zullen in de tussentijd voornamelijk in Botswana en Namibie te vinden zijn. (Iemand daar geweest? We kunnen nog wel wat tips gebruiken!) Wel hopen we vlak na aankomst een kwartfinale van het NL elftal mee te pikken. In ieder geval bij een stadion op groot scherm, maar als iemand connecties bij de KNVB heeft voor kaarten houden wij ons natuurlijk aanbevolen!
Vrijdagochtend 29 juli staan we definitief op Schiphol!
Chau!
Nicaragua, Costa Rica, Panama en Colombia
We zijn weer een paar landen opgeschoven!
Nicaragua hebben we afgesloten met de trip de jungle in vanaf El Castillo. We sliepen 2 nachtenbij de gids thuis samen met Daan en Regina in stapelbedden in een huis met 5 kinderen, 38 eenden, een varken en wat kakkerlakken.. De middelste nacht sliepen we in een tent in de jungle. Letterlijk werd onze campsite gecreeerd doordat de gidsen met een kapmes de begroeiing weghaalden. Wij met zn allen heel gezellig in een tentje waarin we s avonds opgeschrikt werden door heel plotseling onweer waardoor 4 man tegelijk bovenin de tent hing van de schrik van de gigantische eerste knal. Heel apart dat wij onweer hier zelden met regen gepaard zien gaan.
Deze dagen weer toekans gekeken, s avonds geprobeerd krokodillen te spotten (een van de tourguides had hier minder zin in aangezien zijn - in Nicaragua- zeldzame poedel die ochtend door een krokodil opgegeten was, haha) gekayakt, gevist en door de volbegroeide jungle gelopen.
Vanaf El Castillo met de boot de grens overgestoken naar Costa Rica. Wat een verschil meteen. Veel meer autos, betere wegen, duidelijk een veel rijker land. Wij zijn naar La Fortuna gegaan waarvandaan wij een trip hebben gemaakt naar de Arenal Vulkaan. Een van de 10 meest actieve vulkanen ter wereld. Van afstand hebben we inderdaad de lavastromen waar kunnen nemen. (Er is hier geen sprake van dat je naast het lava gaat staan, zoals in Guatemala). En op de terugweg heerlijk in hotsprings gehangen. Dit was gewoon een luxe aangelegd resort, zoals saunacomplexen in NL.
De route naar Monte Verde hebben wij per bus-boot-bus gemaakt (het scheelt in dit geval veel uren als je niet met een auto om een meer heen hoeft te rijden) En tegelijk ook een heel mooie route. Net als in La Fortuna is ook Monte Verde volgebouwd met toeristenshopjes die je allerlei tours aanbieden. Wij hebben een hanging bridge tour gedaan; bruggen die langs de boomtoppen zouden moeten hangen zodat je het leven daar goed kunt bekijken. Wij vonden ze wat laag hangen en hebben daarmee geen indrukwekkende dingen gezien die we niet eerder gezien hebben.
Dat is het nadeel van langer reizen.. Sommige dingen kun je in meerdere landen doen en soms zijn we daardoor wat minder onder de indruk. Daarbij is Costa Rica zoveel duurder dan de omliggende landen dat wij besloten hebben onze geplande tijd in Costa Rica wat in te korten en alleen nog naar National Park Corcovado te gaan. Met de bus van Monte Verde naar San Jose en vanaf daar een binnenlandse vlucht naar Puerto Jeminez in het zuidoosten van het land, vlakbij de grens met Panama.
Wat een supergaaf NP! We hebben een 3daagse trekking gedaan. Dag 1 was de heenweg, grotendeels over het strand, vol met apen, felgekleurde krabben, papegaaien en slapende tapirsdie voor ons helaas slecht te zien waren.Middenin het park sliepen we in een ranger station (Sirena) waarvandaan we de volgende dag allerlei rondjes hebben gelopen en steeds terugkwamen in het station. Een stuk relaxter omdat we op dag1 met kleding en eten voor 3 dagen liepen en nu alleen maar een fles water en fototoestel mee hoefden te nemen. En in Sirena werden we getrakteerd op 2 tapirs die ook nog eens uitgebreid voor ons poseerden! Sowieso ontzettend veel babydieren wat natuurlijk altijd leuk is.
Verder ook miereneters gezien. Wij dachten dat een tapir een miereneter is, maar tapirs eten vanalles behalve mieren. En miereneters dus wel. Ook wilde zwijnen en neusbieren gezien.
Vanaf Puerto Jeminez de bus genomen naar de grensovergang met Panama en doorgegaan naar Santa Catalina. Een kustplaatsje aan de kant van de Grote Oceaan. Het strand zelf vonden we daar een beetje tegenvallen maar we hebben wel een ontzettend gave duiktrip naar Isla de Coiba gemaakt! Isla de Coiba ziet er uit als een Caribisch bounty-eiland, maar dan aan de zwart-zand-pacific-coast. Met duiken veel rifhaaien gezien en ons eerste zeepaardje! En vanaf de boot zagen we diverse groepjes dolfijnen een paar meter boven het water uit springen. Wat blijven die dieren toch fantastisch!
Next stop Panama City met natuurlijk een bezoek aan HET kanaal. Heel mooi gezicht hoe die gigantische schepen door het kanaal geleid worden. Verder was dit voor ons sinds lange tijd weer eens een grote stad die veilig genoeg is om je normaal te bewegen. Deze achtertuin van Amerika heeft genoeg shoppingmalls waar wij wel raad mee wisten.
Het plan was om van Panama City naar Quito, de hoofdstad van Ecuador te vliegen. Maar helaas bleek de vlucht, die wij al de hele tijd op het oog hadden, niet te bestaan. Alle andere one way vluchten waren duurder dan ons retourtje van Amsterdam naar Miami. Overland van Panama naar Colombia is haast niet te doen dus wij zijn op zoek gegaan naar een zeilschip dat die trip maakt. Deze hebben we gevonden en wat voor een! Een superdeluxe catamaran met maar 8 personen aan boord, waarvan 3 bemanningsleden (waaronder een kok, jammie!)
Eerst 3 dagen gepierewaaid langs de San Blas eilanden van Panama. 365 Caribische eilandjes waar we leuk gesnorkeld hebben, en verder verdomd weinig deden. Backgammon spelen,boek lezen, zwemmen. Heerlijk!! Ook reizigers zijn weleens moe van alle indrukken (Verder klagen we niet :-)
Dag 4 was de oversteek naar Cartagena, Colombia. 30 uur non stop met als enige leuke vermelding dat wij een aantal keer dolfijnen met de boot mee zagen zwemmen. In die 30 uur hebben we behalve anti-zeeziekte-tabletten nauwelijks gegeten. Volgens de kapitein was de zee zeker niet ruig.In dat geval danken wijGod op onze blote knieen dat wij geen echt ruige zee hebben meegemaakt, haha.
Nu zitten we in Cartagena- een ontzettend mooie (en veilige!)stad, waar wij denkeniets vande Colombiaanse cultuur te kunnenopsnuiven. De stad lijkt wel een openluchtmuseum- het gevoel dat wij bij Praag ook hadden. We verwachten morgen of overmorgen weg te kunnen. Onze paspoorten liggen nog bij immigratie. Op zondag doen ze niks en vandaag is het een of andere feestdag.
We reizen door naar Santa Marta om vanaf daar hopelijk aanstaande donderdag een vlucht naar Quito te nemen- we hebben echter noggeen betalingsbevestiging ontvangen. Ook hebben we een vlucht geboekt naar Curacao. Na Ecuador komen we terug in Santa Marta om nog een paar dagen verder te reizen in Colombia voordat we van onze laatste reisdagen gaan genieten op Curacao en in Miami.
Het einde is dus in zicht.. Of toch niet?? :-) Omdat we 4 maanden toch wat aan de karige kant vinden hebben we besloten onze reis 4 weken te verlengen en nog naar Zuidelijk Afrika te gaan!! We hebben nog niet geboekt, dus we weten zelf nog niet precies hoe en wat. Tips zijn welkom (we lezen gewoon hot- en gmail) en de volgende keer laten we wel weten wat het geworden is.
Guatemala, Honduras en Nicaragua
We zijn zo druk met allemaal leuke dingen en hebben niet altijd internet tot onze beschikking, maar hierbij eindelijk weer een update!
We zijn intussen weer een paar landen verder en bevinden ons op dit moment vlakbij de grens tussen Nicaragua en Costa Rica.
Nadat wij vertrokken zijn bij ons gastgezin in Antigua was onze laatste stop in Guatemala Rio Dulce. Een plaatsje vernoemd naar de plaatselijke rivier. We sliepen in een heerlijk hotel waarvandaan we gekayakt hebben en we zijn gaan zwemmen bij een warme waterval. Het water zelf was te doen, maar onder de waterval konden we niet lang blijven staan (te heet) en achter het water zaten we letterlijk in een (natuurlijke) sauna.
Na Rio Dulce hebben we een korte stop (1 nacht) gemaakt in Livingston waar we weer helemaal in de rastasfeer zaten, net Belize en daar waren we ook vlakbij.
Overgestoken naar Honduras. In Tela hebben we een ontzettend leuk kayaktoertje gedaan door mongroves, kleine alligator gezien, white faced monkeys en mooie vogels, erg leuk!
In La Ceiba, the adventure city van Honduras, hebben we een canopy zipline tour gedaan. Lange stalen kabels hangen daar in de jungle en wij roetsjten daarlangs gegespt aan een kabel. Ging erg hard en was (dus) leuk!! Daar ook geraft, klasse 4, veel rapids vlak achter elkaar, waardoor we niet vaak langzaam in het water dobberden zoals vaak bij raften gebeurt.
Vanaf La Ceiba hebben we de boot genomen naar bounty eiland Utila, aan de Caribische kust. Hier hebben we een paar dagen heerlijk gerelaxed en gedoken. Ieder 5 duiken waarvan 1 Advanced voor Wim. Het is de bedoeling om verder tijdens deze reis de overige 4 certificaten te behalen zodat hij ook officieel tot 30 meter mag duiken. (Dat we in Belize tot 40 meter zijn geweest zegt wel iets over de manier waarop regels toegepast wordenen hoe graag men geld wil verdienen) Duiken was leuk, niet super bijzonder maar wel spotgoedkoop. (150 dollar voor 10 duiken) Helaas hebben we de walvishaaien die hier soms zitten niet gezien :-(
Na La Ceiba 2 dagen keihard gereisd, boot en 2 lange dagen in de bus tot we aankwamen in Granada, Nicaragua. Wat een superschattig koloniaal stadje! Leuke terrasjes buiten met straatartiesten. Het enige nadeel van Nicaragua is dat het absurd warm is. Dat begon al toen we bij de grensovergang uit de bus stapten en dat gevoel is niet meer weggegaan. Graadje of 38 is het vrijwel continu.
Vanuit Granada hebben we vulkaan Mombacho bewandeld. Gelukkig was het deze dag bewolkt!
Daarna richting het strand van San Juan del Sur, voor het eerst waren we aan de Pacific coast. Erg grappig om de tegenstelling met de Caribische kust te zien. Zwart zand in plaats van wit en het water heeft ^Noordzeekleur^ ipv turqoiseblauw. Ons strand lag ingesloten in een kom van bergen waardoor het ook hier goed toeven was (onder de parasol, anders echt niet te doen :-)
Isla de Ometepe, een pittoresk eiland in Lago de Nicaragua met 2 vulkanen erop. Wij besloten de Madera vulkaan te beklimmen. Om 5 uur werden we opgehaald en 12 uur later kwamen we bekaf thuis. Wat een klim tot de top! Door het bos, modder, over keien en boomstronken en vaak was het letterlijk klimmen omdat de stappen te groot waren. Wat een superervaring. Af en toe een lookout waarbij we uitzicht op de andere, supermooi gevormde, Concepcion vulkaan hadden. De traktatie aan het einde was een lagoon bovenop onze vulkaan waar we op het strandje even uitgeblazen hebben samen met onze Australische hotel-genoten en de Nederlanders Daan en Regina waarmee we ondertussen aan het reizen zijn.
De dag erna lekker gezwommen in een natuurlijk zwembad vlakbij ons hotel (zag er ook weer errug leuk uit, zie de foto,s) en ,s avonds met Daan en Regina afgesproken om de nachtboot naar San Carlos te nemen. 10 uur varen over het Nicaragua-meer. Aparte ervaring dat rond 23 uur iedereen (semi) slaapt op de grond en op bankjes en de kapitein een heel verhaal begint te bleren door de microfoon. En dat om 3 uur de koffiejuf langskomt en met een schelle stem blert: Cafe, cafe. Maar ondanks deze omstandigheden hebben we beter geslapen dan verwacht en zijn we bij aankomst in San Carlos lekker gaan ontbijten. In de stad rondgewandeld met het fototoestel om (Wims zus) Sandra te kunnen laten zien wat er van haar stageplaats van de jaren ,90 geworden is. (Wij denken niet veel veranderd, of was het nog primitiever, haha)
`s Middags de boot genomen naar El Castillo,dat niet per auto bereikbaar is. Hiervandaan vertrekken wij morgen met Daan en Regina en onze Nicaraguaanse gids de jungle in. 3 nachten kamperen, kayaken, vissen entoekans spotten, en nog veel meer!
Bij terugkomst uit de jungle slapen we nog 1 nacht in El Castillo voordat we de boot weer naar San Carlos nemen om vanaf daar Costa Rica in te gaan. En daar staat ook weer vanalles op het program! We lopen hopeloos achter op schema. Zuid Peru is al helemaal van de planning af en we moeten even kijken wat er overblijft in Ecuador en Colombia. Maar voorlopig vermaken we ons in Midden Amerika opperbest en zien we wel wanneer we weer een keer terugkomen in Zuid-Amerika.
Jullie allemaal veel plezier met koninginnedag, Vive la Reina!
Belize en Guatemala
Tijdens onze laatste stop in Belize, San Ignacio, hebben we nog een erg leuke trip gedaan. Klimmen, klauteren en zwemmen door grotten waar de Maya´s vroeger leefden. We begonnen met een flinke wandeling door de jungle waar onze gids allerlei interessante dingen wist te vertellen hoe de Maya´s vroeger die jungle gebruikten om te overleven. Eenmaal in de grot waren de doorgangen regelmatig erg nauw en was het al met al een pittige tocht waarbij het zwemwater niet echt aangepast was aan de temperatuur die we verder gewend zijn. Dit keer vonden we de Maya verhalen overigens wel leuk, hoe het gebracht wordt is van groot belang!
De volgende ochtend op tijd vertrokken richting de grens met Guatemala. In tegenstelling tot wat we vooraf verwachtten ging het supersnel en makkelijk. We zijn meteen doorgereden naar superbestemming ¨Tikal¨ wederom Mayaruines die dit keer echt WAANZINNIG waren! Middenin de jungle waar we onze eerste toekans (!) gespot hebben. Zonder gids hebben we urenlang rondgewandeld langs prachtige ruines en door de heerlijk koele jungle. Zelfs voor Mayabarbaren als wij een echte aanrader!
Via diverse stops en kleine activiteiten kwamen we aan in Lanquin waar wij heerlijk hebben gechild in en bij een snelstromend riviertje. Op diezelfde rivier hebben we getubed, je heel relaxed mee laten voeren door de stroming op een band.
Vanaf daar ook een uitstapje naar Semuc Champy gemaakt. Een pittige en bloedhete klim omhoog gaf ons prachtige uitzichten op de pools. Mooie foto´s maar we waren vooral blij toen we later lekker IN die pools lagen!
Via Coban en Chichicastenango (beroemde markt) naar Antigua gereisd. Antigua is een van de mooiere plaatsen van Guatemala, omsloten door vulkanen. Antigua staat bekend om de Spaanse les. Vrijwel overal is het mogelijk om Spaanse les te nemen maar omdat dit zo´n leuk stadje is gebeurt het hier veel meer dan elders.
Wij zijn ook begonnen! Deze week van maandag t-m donderdag 5 uur per dag les, ieder met z´n eigen leraar. Erg leuk en met priveles schiet het ook lekker op. We kunnen nu in ieder geval in volledige zinnen de weg vragen en de tijd etc. in plaats van alles kortaf met woorden te doen zoals voorheen. En van de onregelmatige werkwoorden hebben we ook ontzettend genoten, haha.
(Noemi, mijn lerares deed me zo aan jou denken! Niet qua uiterlijk, maar wel qua gebaren, mimiek en manier van praten. Niet echt zoals je in het Nederlands praat, maar wel zoals het Spaans, erg leuk!)
Gisteren zijn we naar de Pacaya Vulkaan geweest, hier in de buurt. Deze vulkaan is nog hartstikke actief waardoor wij lava konden gaan spotten! Ook hier moestenwe eerst steil omhoog ¨klimmen¨ , over lavasteen voordat we bij het actiefste gedeelte kwamen. Wederom een pittige tocht, dit keer met een verstopte neus en dikke keel (fikse verkoudheid) maar toen we er uiteindelijk waren.. ZO GAAF! Kijk maar naar de foto´s, het is niet of nauwelijks ingezoomd, we stonden er echt naast. Hoewel het fris was op die hoogte met veel wind hadden we geen last van koude voeten met het lava dat we soms zagen smeulen onder het steen waar wij over liepen (een tunnel met lava erin dus)
In deze extreem katholieke regio is Pasen het belangrijkste feest van het jaar. De week van Goede vrijdag heet hier ¨Semana Santa¨ en zelfs vanuit landen als Nicaragua en Mexco komen (arme) mensen hier naartoe om de feesten mee te maken die al de hele week duren. Vanmiddag hebben we de eerste processiebijgewoond. Een indrukwekkende optocht waarbij de kruisiging van Jezus herdacht wordt. Morgen komt alles tot een hoogtepunt. Wat dat inhoudt is voor ons ook nog niet helemaal duidelijk, we´ll see..
Zaterdag vertrekken we naar Rio Dulce,delaatstebestemming in Guatemalavoordat we naar Honduras vertrekken.
Hasta luego!
Belize
Nadat we de auto aan de Mexicaanse grens ingeleverd hadden zijn we eindelijk met lokaal vervoer gaan reizen. Meteen in een hypermoderne bus (zie foto)
De grensovergang verliep heel makkelijk, in tegenstelling tot wat we verwacht hadden. Dat geeft ons hoop voor alle grensovergangen die nog gaan volgen!
Inde bus was het rasta/ reggae gevoel meteen al te merken. Lekker harde muziek aan, veel heel donkere mensen (veel donkerder dan de Spanjaard-achtigen die je in Mexico vindt, en naar het schijnt ook in de andere landen van Centraal Amerika)
Geluncht in Belize City waar Bob Marley en zijn vrouw ruzie hadden en het hele dorp mee kon genieten van (en werd betrokken bij) deze hysterische taferelen, haha.
Wij zijn meteen op de boot gestapt naar Caye Caulker. Een bounty-eiland waar je naar de beroemde 'Blue Hole' kunt om te duiken. Verder ishet erlekker zon, zee, strand en nog veel meer rasta. Het was veel groter dan wij verwacht hadden met veel Amerikanen die hier met package deals rechtstreeks naartoe komen, maar het maakte het er niet minder leuk om.
We hebben gesnorkeld waar we weer alles hebben gezien wat we graag wilden met deze keer de verpleegsterhaai als extraatje. (De haaien worden steeds groter!)
De volgende dag zijn wij gaan duiken naar de Blue Hole. Dit is DE hotspot van Belize.
Het is eenonderwatergrot voor de kust die bijna perfect cirkelvormig is, met een diameter van 300 meter en een diepte van meer dan 100 meter. Als je een idee wil krijgen hoe het eruit ziet, klik dan op onderstaande website, want wij hebben zelf geen foto van bovenaf kunnen nemen.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Great_Blue_Hole
Het leuke aan die Blue Hole is dat het er vol zit met haaien. Tijgerhaaien, hamerhaaien en stierhaaien. Niet de eerste de beste,maar er werd ons verzekerd dat daar nog nooit een attack heeft plaatsgevonden. 'Iedereen' daar doet het, dus wij ook. Wij hebben alleen de stierhaai gezien, lees even hieronder!! We kunnen het nog navertellen :-)
De stierhaai wordt hiermee samen met de witte haai en de tijgerhaai beschouwd als een van de drie dodelijkste haaiensoorten. Deskundigen menen dat het aantal gedode mensen echter veel groter is, doordat de stierhaai makkelijk te verwarren is met andere soorten uit het geslacht Carcharhinus en veelvuldig voorkomt in de Derde Wereld, waar haaiaanvallen vaak niet worden gerapporteerd. Hierdoor kan het aantal door de stierhaai gedode mensen wel eens veel groter zijn dan die van de witte en de tijgerhaai, wat maakt dat hij misschien wel de gevaarlijkste haaiensoort is.
Vanaf Caye Caulker zijn wij met een Cessna Caravan (een 14-zitter, zo leuk!) via Belize City naar Dangriga gevlogen waar wij meteen op de boot naar 'Tobacco Caye' zijn gestapt. Wat een paradijs! Superklein eiland- het past op een gemiddeld Nederlands voetbalcomplex, maar zo vreselijk bounty! Je eigen strandhutje, restaurants e.d. zijn er niet. Dus je zit 3 x per dag aan tafel met de mensen die in hetzelfde 'resort' zitten. En je stapt zo op eigen houtje de zee in om te snorkelen. Helemaal fantastisch, 3 topdagen gehad! (Danielle, thanks voor de tip, je hebt echt niks teveel gezegd!!)
Vanmorgen zijn we met de boot teruggekeerd naar Dangriga waar we meteen de bus hebben genomen naar San Ignacio. En dat is waar we nu zijn. Een plaatsje aan de noordelijkste grens met Guatemala. Morgen doen we hier een tour naar grotten en meer leuke dingen. En overmorgen gaan we de grens met Guatemala over.
Vanaf daar ongetwijfeld meer nieuws!
ps Om de reisroute duidelijker te maken hebben we het eerste reisverhaal moeten wissen (het standaard openingsbericht) en daarmee zijn automatisch de reacties daarop gewist, sorry daarvoor! Ik hoop dat al mijn ooms een leuke verjaardag hebben gehad zonder ons. Alsnog gefeliciteerd!